Sëmundja e Parkinsonit (PD) është sëmundje e çrregullimit të lëvizjes. Ajo shfaqet kur qelizat nervore të trurit nuk prodhojnë mjaftueshëm një substancë të quajtur dopaminë. Ndonjëherë është gjenetike, por në shumicën e rasteve nuk duket se shfaqet në familje. Ekspozimi ndaj kimikateve në mjedis mund të luaj rol.
Simptomat fillojnë gradualisht, shpesh në njërën anë të trupit. Më vonë ato prekin të dy anët. Ato përfshijnë
– Dridhje të duarve, krahëve, këmbëve, nofullës dhe fytyrës
– Ngurtësi e krahëve, këmbëve dhe trungut të trupit
– Ngadalësim i lëvizjeve
– Balansi dhe koordinimi i dobët
Me përkeqësimin e simptomave, njerëzit me sëmundjen e Parkinsonit mund të kenë probleme me ecje, të folur ose kryerjen e detyrave të thjeshta. Ata gjithashtu mund të kenë probleme të tilla si depresion, probleme me gjumë ose probleme me përtypje, gëlltitje ose të folurit.
Nuk ka asnjë test laboratori për sëmundjen Parkinson, kështu që mund të jetë e vështirë për t’u diagnostikuar. Mjekët përdorin historinë mjekësore dhe ekzaminimin neurologjik për ta diagnostikuar atë.
PD zakonisht fillon rreth moshës 60 vjeç, por mund të fillojë më herët. Është më e zakonshme te meshkujt sesa te femrat. Nuk ka shërim për sëmundjen Parkinson. Një shumëllojshmëri e ilaçeve ndonjëherë ndihmojnë simptomat në mënyrë dramatike. Kirurgjia dhe stimulimi i thellë i trurit (DBS) mund të ndihmojnë raste të rënda. Me DBS, elektrodat implantohen në mënyrë kirurgjike në tru. Ato dërgojnë impuls elektrik për të stimuluar pjesët e trurit që kontrollojnë lëvizjen.
